วันที่ 30 กรกฎาคม – 5 สิงหาคม พ.ศ. 2568
ภูเขาไฟฟูจิ (Fuji-San) ประเทศญี่ปุ่น
บอกเล่าประสบการณ์
“แทมมี่ มศว
ปี 2 แทมมี่เลือกไปทริปโทซังญี่ปุ่นครั้งนี้ เพราะโดยส่วนตัวแทมมี่ชอบไปเที่ยว เดินเล่นไปศึกษาวัฒนธรรมใหม่ๆ ที่ต่างประเทศ เลยทำให้สนใจทริปนี้เป็นพิเศษ และทริปนี้ก็เป็นทริปที่เราจะไปปีนฟูจิกัน เลยเป็นโอกาสใหม่ๆ อีกอันนึงที่จะได้ลองทำอะไรที่แปลกออกไปจากเดิมที่ต่างประเทศดู ตั้งแต่ออกเดินทางจากประเทศไทย บอกไ้เลยว่า “คอนเท้นสารพัดอย่างมาก” 555555 ไม่ว่าจะขึ้นเครื่องบิน หรือขึ้นรถไฟ พวกเรามีวิ่งกันทุกรอบ บอกได้เลยว่า ค่ดจะเหนื่อย แต่ก็ค่ดมีความสุข สนุกทุกช่วงเวลา ลุ้นกันทุกวันว่าจะทันมั้ย5555 แต่สิ่งหนึ่งที่สำคัญมากที่แทมมี่ได้เรียนรู้คือการมองสถานการณ์ต่างๆ อย่างสร้างสรรค์ ถ้าเรามองว่ายังไงเราก็ไปไม่ทัน เราก็อาจจะไม่เคยรู้เลยว่าจริงๆแล้วเราวิ่งได้อึดมากขนาดนั้น555 สำคัญที่อย่าพึ่งถอดใจก่อนจริงๆ และทริปโทซังในครั้งนี้ถึงแทมมี่จะปีนไปไม่ถึงยอด แต่แทมมี่ก็ภูมิใจที่ได้ฝ่าข้อจำกัดตัวเองในหลายๆ อย่าง เลยอยากถือโอกาสนี้ชวนทุกคนมาลองอะไรใหม่ๆ มาฝ่าข้อจำกัด และมาลองดูว่าตัวเองสามารถไปได้สุดมากกว่าที่เราคิดไปด้วยกันในทริปโทซังครั้งถัดไปค่าาา”แทมมี่ ปัณณลักษณ์
ผู้เข้าร่วม
“แพท มศว ปี3 เหตุผลที่ตัดสินใจไปปีนฟูจิในรอบนี้ไม่มีอะไรมากเลย แค่รู้สึกว่า พี่แม็กมอบโอกาสให้เราได้ติดตามเรียนรู้และคิดว่าการปีนภูเขาไฟฟูจิน่าจะมอบบทเรียนอะไรสักอย่างให้เราได้ ก็เลยตัดสินใจไป ระหว่างปีนคือมีคอนเท้นท์ตลอดทาง ด้วยความที่ทางมันชันมาก แล้วก็มีแต่หินที่พร้อมทำให้เราล้มได้ตลอดเวลา แต่สุดท้ายเราก็ค่อย ๆ ตั้งสติ ดูสภาพร่างกายตัวเองว่าไหวขนาดไหน แล้วตัดสินใจไปต่อจนถึงปล่องภูเขาไฟตรงยอดได้ จริง ๆ แล้วเรามีศักยภาพภายในอยู่มากมายมากกว่าที่คิดด้วยซ้ำ เราสามารถทำเรื่องที่คนอื่นบอกว่าเป็นไปไม่ได้ให้เป็นไปได้ แค่เราต้องเชื่อแล้วตัดสินใจลงมือทำ อย่างการไปปีนฟูจิรอบนี้ก็เช่นกัน การปีนภูเขาไฟฟูจิ ในชีวิตไม่เคยคิดสิ่งนี้เป็นเป้าหมายที่ต้องทำ แต่พอได้มาเจอของจริงแล้วอยากปีนเส้นทางอื่น ๆ อีกเลยแหละ โหดจริง แต่มันส์มาก มันสะใจมากจริงที่ได้เอาชนะใจตัวเอง อยากเชิญชวนทุกคนมา Get it done ด้วยกันนะคะ แล้วเจอกันในโทซังทริปหน้าค่ะ!”
แพท รวินท์นิภา
ผู้เข้าร่วม
“สวัสดีอีกครั้งค่ะ ซือหลิน ปภาดา ปี 3 บัญขีจุฬานะคะ ญี่ปุ่นเป็นประเทศที่ไม่เคยคิดว่าจะไปด้วยตัวเองเลย แต่ตั้งแต่ที่ได้รู้จักพี่แม็กและคนในวงนี้ก็คิดไว้แล้วว่าไปญี่ปุ่นครั้งแรกอยากจะไปกับพี่แม็ก พอโอกาสมาถึงก็ไม่ลังเงที่จะไปเลยค่ะ แต่ก็ไม่ได้คิดว่าจะถึงขั้นไปปีนฟูจิ ฟูจิในหัวเราเป็นภูเขาที่อลังการมาก และสวยมาก ตอนแรกก็ยังจินตนาการไม่ออกว่าเราจะไปอยู่บนจุดที่สูงขนาดนั้นได้จริงๆ หรอ พอไปปีนจริงๆ ความยากที่สุดคืออากาศหายใจและความชันที่สูงมาก ตั้งแต่ตอนอยู่ชั้นที่ 5 จากความสูง 2400 เมตร ถึงยอด 3700 เมตร ถ้าไม่พกกระป๋องออกซิเจนขึ้นไปมีแนวโน้มว่าจะไม่ไหวได้ การเดิน 200 เมตรที่ว่าดูใกล้ จริงๆมันรู้สึกไกลมาก เพราะแทบไม่มีทางราบเลยเดินเลย ระหว่างทางจะมีจุดพักประมาณ 8 สถานี โดยสูงสุดอยู่ที่ชั้น 10 สารภาพว่าในใจมีหลายจังหวะมากที่คิดขึ้นมาว่า “ชั้นมาทำอะไรที่นี่” ถึงแม้อากาศจะดี ฝนไม่ตก ลมเย็น แต่แดดร้อนและแรง ไม่มีต้นไม้ซักต้นเป็นหินกรวดทั้งหมด ขาเริ่มปวดมากขึ้นเรื่อยๆ ต้องนั่งตามหินก้อนใหญ่ๆ ระหว่างทาง และมันก็ถึงจุดที่ลังเลกับการจะขึ้นไปให้ถึงยอด ตอนสถานีที่ 9 กว่าๆ เพราะมันรู้สึกว่าไม่ไหวแล้ว จริงๆ แต่เรามองไปด้านหน้าเราตอนนั้นคือเริ่มมีเพื่อนที่ขึ้นไปถึงแล้ว และที่สำคัญคือพี่แม็กที่เป็นเอ็นร้อยหวายอักเสบ แต่ก็ยังพยายามเดินจนถึงได้ ถ้าไม่มีคนที่ถึงแล้วเราคงรู้สึกอยากวกกลับตอนนั้นเลย แต่ไม่งั้นคงจะต้องกลับมาเริ่มใหม่ตั้งแต่ 0 เพราะไม่ถึงในรอบหน้า ทำให้ได้เรียนรู้ว่าเราไม่รู้ว่าทางข้างหน้าจะเป็นยังไง แต่ไม่ว่ามันจะเป็นยังไงเราก็ต้องใส่สุดแรงเพื่อปลายทางที่เราอยากจะไป แต่ไม่ว่าจะถึงหรือไม่ถึงก็ได้ประสบการณ์แล้วอย่างแน่นอน อยากให้ทุกคนลองมาโทซังซักครั้งจริงๆค่ะ มันคือการได้มาทำอะไรที่ทั้งชีวิตนี้ยังไม่เคยคิดว่าจะทำถ้าไม่ได้อยู่ในวงนี้จริงๆ”
ซือหลิน ปภาดา
ผู้เข้าร่วม
