Tozan: Pe To Lo Su

“กร ธรรมศาสตร์ ปี 3 อยากติดตามเรียนรู้และคิดว่าเปรโต๊ะจะได้ประสบการเดินป่าที่หลากหลายทั้งโคลน หิน ดิน น้ำ ฝน หนาว ของพวกเราเยอะกว่าที่คิดจึงต้องมีแบกเองบ้างซึ่งกรแบกไปเองคือ10กว่าโลในการเดิน ซึ่งเดินในโคลนก็ลื่น เดินก็ไกลระดับนึง สิ่งที่ช่วยแก้คือ ทัศนคติที่สร้างสรรค์ รู้สึกสนุกไปกับอุปสรรคนั้นๆ และก้าวไปอย่างมั่นใจเพราะแรกๆก็กลัวเละทำให้เดินไปแบบค่อยเหยียบแต่พอกล้าเดินจริงๆทำให้เดินง่ายขึ้นเยอะเลย ความเชี่ยวชาญ และ ประสบการณ์มีผลมากกว่าอุปกรณ์เครื่องมือใหม่ๆที่พยายามสรรหา มิตินี้กรสะท้อนกับทั้งบิสสิเนสและชีวิตตัวเองที่พยายามอยากหาเครื่องมือที่หลากหลายแต่ไม่พยายามที่จะเชี่ยวชาญในสิ่งๆนั้นจริงๆ กระเปรียบกับลูกหาบที่เดินนำที่เขาใส่แค่รองเท้าแตะช้างดาว แต่ก็สามารถเดินได้อย่างมั่นคงและรวดเร็ว แต่เราที่จัดเด็มแต่ยังไม่มีทักษะนั้นก็ยังลื่นบ้างไรบ้าง ผมว่าเดินป่าปีนเขาทุกๆคนก็สามารถไปเองได้แต่สิ่งที่แตกต่างคือวงสังคมการได้อยู่รอบๆ การที่มีโอกาสได้พูดคุยกับพี่แม็กและเพื่อนๆแลกเปลี่ยนประสบการณ์ต่างแล้วเราจะได้เห็นสันดารกันจริงๆเช่นเวลาเหนื่อยโคตรๆเราจะอารมเสียใส่กันมั้ย หรือเราจะดีลกับปัญหาต่างๆที่เจอกันอย่างไร และแน่นอนว่าสนุกกก็เป็นสิ่งที่ได้มาด้วยแน่นอนขอบอกเลยว่าใครที่กำลังลังเลอยู่คุณพลาดละ สิ่งที่ทำให้กรเดินช้ากว่าจะถึงจุดหมายตอนเดินป่าคือมัวแต่เลือกทางและะเลือกทางที่ผิด แต่กรขอบอกเลยว่าการไปโทซังเป็นเส้นทางที่เดินง่ายและทำให้ถึงเป้าหมายได้ไวขึ้นอย่างแน่นอน และขอบอกเลยว่ารูปต่างๆที่เราได้ดูเทียบไม่ได้เลยกับการที่เอาตาเราไปดูเอง สิ่งที่เราฝันไม่สามารถเกินกว่าสิ่งที่เราเคยเห็นเอาตัวเองไปเปิดประสบการณ์กันนะคับบ”

กร รงคกร

★★★★★

“สวัสดีค่าา ซือหลิน ปภาดา ตันติยานนท์ กำลังขึ้นปี 3 พาณิชยศาสตร์และการบัญชี จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยค่ะะ ต้องบอกว่าปกติไม่ใช่คนที่ชอบความยากลำบาก ตั้งแต่ภูกระดึงก็คิดไว้แล้วว่าคงจะไม่มาเปรโต๊ะ แต่สุดท้ายพอถึงเวลาก็เปลี่ยนใจ และตัดสินใจมา เพราะก็อยากจะท้าทายศักยภาพตัวเองเหมือนกัน บวกกับอยากจะรู้ว่าไอที่ว่ายากเนี่ยจะยากขนาดไหนกัน พอตัดสินใจมาก็บอกเลยว่าสะกดคำว่า “สบาย” ไม่เป็นจริงๆค่ะ ท้าทายตั้งแต่การเดินทาง ต้องผ่านถึง 1,219 โค้ง ไปถึงแล้วยังต้องนั่งรถต่ออีก 2 ชั่วโมง เมื่อเริ่มเดิน คือไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเองว่านี่คือมาถูกทางแล้วจริงๆ หรอ ทำใจไม่ได้ที่จะเลอะตั้งแต่ทางเข้า จนสุดท้ายก็ต้องฮึบ และเลอะจนได้ ทั้งโคลน ทั้งน้ำ เละเทะไปเกินครึ่งแข้งเป็นเรื่องจริง ไต่เชือกบนหินที่ลื่นๆก็เกิดขึ้นแล้ว ถ้ามัวแต่กล้าๆ กลัวๆ ก็คงหยุดอยู่ที่เดิม ในขณะที่คนอื่นๆ ก็เดินหน้าต่อไปเรื่อยๆ เพราะงั้น ฮึบเดียว แล้วเอาให้ผ่านจุดนั้น ข้างหน้ายังมีอะไรรออยู่อีกมากมายย! เป็นทริปที่โหดมันส์ฮา ครบรสมากๆ ค่ะะ ใครที่ยังไม่เคยมาบอกเลยว่า ส่วนตัวคือถ้าไม่มากับวงนี้ก็ไม่รู้จะมากับใครแล้ว ถึงไหนถึงกันมาก ต้องลองด้วยตัวเองค่ะะะ”

ซือหลิน ปภาดา

★★★★★

“แทมมี่ มศว ปี2 ตัดสินใจมาทริปโทซังเปรโต๊ะลอซูเพราะกะว่าจะมาเก็บประสบการณ์ใหม่ๆ แทมมี่ไม่เคยคิดเลยว่าถ้ามาเที่ยวในสไตล์ตัวเอง จะได้มาเดินป่าหรือปีนเขาแบบนี้ ทริปนี้เลยเป็นทริปที่จะได้ค้นหาตัวเองเพิ่มพร้อมกับติดตามเรียนรู้ไปด้วย ตั้งแต่แรกที่ได้ยินความโหดระดับตัวท็อปของเปรโต๊ะลอซูมา แทมมี่เตรียมใจมาเยอะมากตั้งแต่แรกว่าคงไม่ได้นั่งๆเดินๆแบบสบาย และก็เป็นความจริง ระหว่างการเดินทางมีคอนเท้นต์เกิดขึ้นเยอะมาก แต่เพื่อนร่วมทริปทุกคนรวมถึงแทมมี่ก็มีความสุขที่ได้ก้าวผ่านมันมาด้วยกัน ถ้าท้าทายมากที่สุดก็น่าจะตอนเดินไปแคมป์ที่พักและตอนเดินขึ้นดอย จุดล่างสุดถึงจุดบนสุดมีตั้งแต่จมโคลนไปครึ่งขาจนไปถึงปีนเชือกทางหินเรียบๆตอนฝนตก บอกเลยว่าลื่นกันถ้วนหน้า555 แต่ที่เราทุกคนผ่านมาได้ก็เพราะมีกันและกัน ไม่ว่าจะเดินช้าหรือเดินเร็ว ทุกคนพร้อมที่จะช่วยเหลือกันและกันเสมอ “If you want to go fast, go alone. If you want to go far, go together” เป็นคำนี้เลยจริงๆ และอีกสิ่งที่เป็นบทเรียนสำคัญกับแทมมี่มากๆ ก็คือถ้าเราถอยตอนที่ยังไม่ได้ลองไปให้สุดทาง เราจะไม่มีโอกาสได้เห็นวิวอันสวยงามที่รอเราอยู่เลย คือจิตใจเราเท่านั้นที่จะพาเราให้ไปให้ถึงได้ ไม่ว่าคนรอบข้างจะพูดเชียร์เราขนาดไหน ถ้าเราไม่ตัดสินใจทำให้มันเกิดขึ้น มันก็จะไม่เกิดขึ้น แต่ทริปนี้แทมมี่ดีใจมากๆที่แทมมี่ตัดสินใจทำให้มันเกิดขึ้น และได้ขึ้นไปชมน้ำตกปิตุ๊โกรและยอดดอยมะม่วงหมื่นสองกับทุกๆคน ทั้งนี้บอกเลยว่าทริปโทซังจะทำให้ทุกคนรู้จักตัวเองและคนอื่นมากขึ้นแบบ1000% ได้มาติดตามเรียนรู้แนวคิด ทัศนคติและความเป็นผู้นำ และที่สำคัญที่สุดเลยคือได้ใช้เวลาแบบสนุกสนานและมีความสุขไปด้วยกัน เพราะฉะนั้นต้องรอติดตามเลยว่าทริปหน้าจะไปที่ไหน จะเป็นอย่างไร แบบห้ามพลาด!!!!”

แทมมี่ ปัณณลักษณ์

★★★★★

“นินะคะ ฐานิภา เดชสุรางค์ เรียน food innovation ธรรมศาสตร์ ปี3 ค่า ถ้าถามถึงเหตุผลที่ไป คงต้องบอกว่าไม่มีเหตุผลไหนที่จะไม่ไป เดินป่าทริปที่ 2 ของชีวิต ยากลำบากกว่าที่คิดตั้งแต่ทางถนนจนทางเดินป่า55555555 ขาที่ก้าวลงไปในโคลนแต่ละก้าวเหมือนเล่นเกมสุ่มว่าโคลนจะอยู่แค่ข้อเท้าหรือจะจมถึงข้อเข่า ได้คุยกับพี่เจ้าของแคมป์ พี่เค้าบอกว่าเดินขึ้นถึงแคมป์ใช้ 3 ชั่วโมง จะถึงด่านเก็บตั๋วใช้ชั่วโมงครึ่ง แต่ด้วยรอบนี้ทุกคนล่วงหน้าไปแล้วแต่ตั๋วเข้ายังอยู่ที่นิ เราก็ย่ำเท้าด้วยความมั่นใจทุกก้าว สรุปใช้เวลาเดินขึ้นถึงแคมป์แค่ 2 ชั่วโมง ความเชื่อว่าเราจะไปถึงสำคัญจริงๆเพราะทำให้เราเกิดพลังมากมายอย่างที่เราก็ไม่คาดคิด ไปโทซังสักครั้งในชีวิตแล้วจะติดใจจนอยากจะกลับมาอีกแน่นอน!!“

นิ ฐานิภา

★★★★★

“โยดา มหิดล ปี 2 ตัดสินใจโยนตัวเองเข้าสู่ความท้าทายครั้งนี้ ไม่ใช่แค่ความยากของการปีนอยู่ระดับ 3 แต่วัดใจตัวเองว่าจะมีใจไปให้สุดแค่ไหน ทุกย่างก้าวตั้งแต่โคลนดูดรองเท้าจนถึงหน้าผาหินตอนฝนตก แต่ท่ามกลางความท้าทาย กลับได้สัมผัสความสงบจากธรรมชาติรอบข้างที่เป็นกำลังใจ เพราะหันหลังกลับไปก็ท้าทายพอกัน เลยเลือกเชื่อใจรองเท้าและการวางเท้า และใส่ใจคนข้างหลังตอนจับเชือกเส้นเดียวกัน ตระหนักว่าทุกก้าวที่เดินขึ้นไป มาจากพลังของตัวเราเองล้วนๆ ดีใจที่เห็นทุกคนเดินมาถึงและแวะรวมตัวกันตลอดทาง ประสบการณ์ครั้งนี้ทำให้เห็นว่า ก้าวเล็กๆ ทีละก้าว พาเราขึ้นถึงยอดเขาได้ และจุดเปลี่ยนสำคัญที่ทำให้เราเข้าใจเรื่องนี้อย่างลึกซึ้ง คือการได้เดินตามหลัง ‘พี่แม็ก’ นอกจากในการทำงานและในบทบาท เราได้เห็นเขาในฐานะ มนุษย์คนหนึ่งที่กำลังยกระดับจิตใจตัวเองตลอดเวลา เดินตามติดๆเห็นพี่แม็กก้าวขาต่อเนื่อง และเลือกพักเป็นหลักเป็นแหล่ง ไปเรื่อยๆแต่ไปไม่หยุด สะท้อนความคิดของพี่แม็ก เหมือนในใจมั่นคงว่าจะก้าวต่อ เหมือนมีธงปักอยู่ในใจว่า ยังไงก็ต้องไปให้ถึง พี่แม็กเป็นให้เราเห็น การ ‘ทำถึง’ เพื่อประสบความสำเร็จในชีวิต ตอนเดินบนทางชันเรื่อยๆ แล้วนานเกินอึดใจกว่าจะมีจุดให้ยืนพักเป็นแนวราบ จังหวะนั้นรู้เลยว่า เดินป่าชัน ต้องใช้ใจเดิน เกิดจุดมุ่งหมายในใจว่า ฐานใจที่ ‘อึด ถึก ทน’ มันต้องต่อเนื่องและยาวนาน เราต้องศึกษา สะสมจนเข้าใจให้กว้างและลึกในสิ่งที่ทำ และทำในสิ่งที่เชื่อ เพราะการได้เห็นรอบด้าน เราจะเลือก “ทำสิ่งที่ส่งผลต่อความสำเร็จทุกวัน” จนเป็นอุปนิสัย เป็น 3 คืน 4 วันสั้นๆ ที่รู้สึกเหมือนยาวนาน เพราะเดินกับผู้นำทางจิตวิญญาณ ความลำบากกายที่เข้ามาขัดเกลาจิตใจ ไม่มีอุปสรรคไหนที่ไม่มีทางออกจริงๆ รู้สึกอยากกลับไปอีกครั้งเมื่อรับผิดชอบชีวิตเสร็จใน 2 ปี”

โยดา ชมภูเทียนทิพย์

★★★★★

“ซูน่า ธรรมศาสตร์ ปี 3 ตัดสินใจไปเพราะอยากท้าทายตัวเอง ฟังคำรีวิวแล้วดูโหด ดูน่าสนุก (แบบโคลนๆเละๆ) พอไปก็ตามคาด เละจริง ท้าทายที่สุดคือตอนเดินฝ่าโคลนขึ้นไปข้างบน จะมองว่ามันไม่สนุกก็มองได้ แต่ถ้ามองว่ามันท้าทายตัวเองมันก็จะสนุก และภูมิใจเมื่อขึ้นไปถึง บทเรียนที่ได้มากที่สุดไม่ใช่อะไรนอกตัว แต่ได้รู้จักตัวเองมากขึ้นผ่านการปีนเขา ได้ลองสังเกตความคิดตัวเองเวลาเจอจุดที่ยาก จุดที่ง่าย จุดที่เพื่อนนำไปหมดแล้ว จุดที่อยู่กับเพื่อน สิ่งที่เราคิด ณ ตอนนั้นก็สะท้อนทัศนคติตัวเองต่อความ-ง่ายยาก เป็นจุดที่ประทับใจมากที่สุด อยากเชิญชวนให้ทุกคนมาลองสักครั้ง!”

ซูน่า ณภัทร

★★★★★