Tozan

“ตัดสินใจไม่ผิดเลยที่มาภูกระดึง ตอนแรกคิดว่าเดินป่าธรรมดา ไม่เคยดูรีวิวมาก่อน แค่อยากมาเที่ยวกับเพื่อนแล้วก็มาเรียนรู้กับพี่แม็ก แต่พอมาถึงคือช้อคมาก เพราะมันคือป่าจริงๆ เจ้าหน้าที่เตือนว่าระวังช้างป่าด้วย แวะทุกจุดพัก เดินๆ ไปฝนตก จากที่เดินกันเป็นกลุ่มก็มีจังหวะที่เดินคนเดียว บ่นไม่ได้ หันหลังไม่ได้ แต่เป็นความรู้สึกที่แปลกใหม่เหมือนกันนะ มีแต่เสียงฝน ต้นไม้ หิน กับเราที่อยู่กลางป่า ในหัวมีแค่ความคิดว่า ”กูต้องไปต่อ“ ทุกคนที่เดินสวนมาก็จะพูดเหมือนกันว่า “อีกนิดเดียว” พอขึ้นไปถึงแล้วก็รู้สึกว่าโล่งมากกก “แค่นี้เองหรอวะ” ถ้าเราทำอะไรซักอย่างจนสุด ประสบความสำเร็จแล้ว เราจะไม่นึกย้อนเสียใจอะไรเลยจริงๆ อยากเห็นวิวสวยๆ อย่างผาหมากดูก ก็ต้องแลกมากับการเดินไปดู ถึงขาจะล้าขนาดไหนก็ตาม อยากเชิญชวนทุกคนมาโทซังซักครั้งนึงนะคะ ดูรูปไม่สู้ดูด้วยตาจริงๆ”

ซือหลิน ปภาดา

ผู้เข้าร่วม

“ภูกระดึงเป็นชื่อภูที่ได้ยินมานาน เมื่อได้ยินว่าทริปนี้จะได้ไปกับเพื่อนในช่วงปิดเทอมก็ยิ่งตื่นเต้นและตัดสินใจไปทันที มีความท้าทายกับจิตใจและร่างกายตัวเอง เอาจริง ๆ ร่างกายไม่ได้เหนื่อย แต่จิตใจมันแค่ยังไม่เห็นว่าเราต้องเดินไปไกลอีกเท่าไหร่ ก็แอบล้า เพราะมันไม่เห็นจุดไหนปลายทาง แต่เราก็รู้ว่า เฮ้ย มันเคยมีคนที่เดินไปจนถึงยอดภูมาแล้ว เราอาจจะยังไม่ได้ขึ้นไปด้านบน แต่เราเคยเห็นว่ามีคนทำได้ งั้นเราก็ต้องทำได้เหมือนกันสิ! ถ้าตั้งใจทำอะไรก็ทำได้ ต่อให้มันยากกว่าคนอื่นก็ตาม แพทเป็นหนึ่งในคนที่แบกกระเป๋าเดินขึ้นไปเองโดยไม่ใช้ลูกหาบ มันเหนื่อยและหนักกว่าคนอื่นแน่นอน แต่เมื่อเรามีความหวังและมีความตั้งใจ อีกทั้งเชื่อมั่นในตัวเอง อย่างไรก็ถึงยอดภูได้ การไปเป็นภูกระดึงครั้งนี้ ให้ประสบการณ์มากมาย เจอความท้าทายที่ไม่ได้เจอในชีวิตประจำวันแน่นอน และเห็นความรักความห่วงใยของเพื่อนร่วมทาง ได้กินของอร่อย ๆ สัมผัสธรรมชาติที่ไม่คิดว่าจะได้เจอ เป็นทริปที่คุ้มมาก ถ้าไม่มาเองก็จะไม่เห็น เชิญชวนมาเห็นกันด้วยตาตัวเองของทุกคนค่ะ

แพท รวินท์นิภา

ผู้เข้าร่วม

ชื่อ นิชาภา ศตวุฒิพร ชื่อเล่น ใบตอง ค่า
อยู่ปี 1 มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ AI
เหตุผลที่ตัดสินใจไป เพราะว่าอยากลองที่จะเดินเขาดู ปกติครอบครัวก็จะไปแต่ทะเล ไม่เคยเดินภูเขาและไม่เห็นยอดบนภูเขาเลย เลยลองมาทำดูว่าชอบทำอะไรแบบนี้หรือป่าว
ความท้าทายเป็นเรื่องของการที่เราต้องเดินขึ้นติด ๆ กันในเวลาที่ต่อเนื่องกัน ซึ่งวิธีที่ทำให้ผ่านมาได้คงเป็นการนั่งพักเมื่อถึงจุดที่มีที่พักให้นั่งได้ เหมือนเป็นเป้าหมายเล็ก ๆ ที่ทำให้มีแรงฮึ้ดในการไปต่อ
เรื่อง เพื่อนร่วมทาง เป็นบทเรียนของหนูค่ะ ตลอดระยะทางที่เราเดินมันเป็นระยะเวลาที่นานมาก และไม่ใช่การเดินพื้นราบ แต่เพราะมีเพื่อนร่วมทางในการบอกว่า เฮ้ยตรงนี้มีหนอนบุ้งนะ ระวังด้วย หรือว่าจะเป็น ระวังลื่นนะ ทำให้อุ่นใจกับการมีเพื่อนร่วมทางที่ทั้งหวังดี แล้วก็มีเป้าหมายเดียวกันกับเรา
และสุดท้ายใครที่ยังไม่เคยลองเดินเขา ขอบอกเลยว่าต้องมาลองค่ะ มันไม่ได้น่ากลัวแต่แน่นอนว่าก็ไม่สบายนะ อาจจะทำให้รู้ตัวเลยก็ได้ว่าจริง ๆ แล้วเราน่ะชอบเดินเขา

ใบตอง นิชาภา

ผู้เข้าร่วม